Tonnie van de Wijngaarden

Sinds mijn vader dood is heeft mijn moeder andere gewoonten aangenomen. Zo leest ze bijvoorbeeld de Volkskrant en niet meer de NRC. Daar pesten we elkaar nu af en toe mee, ik haar met haar slechte smaak en zij mij met m’n irritatie. Maar soms, na weer een scheldtirade op met name de zaterdagbijlage, wordt het haar toch te veel. Jij bent altijd zo kritisch!! Ik vind de Volkskrant een goeie krant en ik lees wat ik wil!! Ook heeft moeder, lean and mean, hier in Nederland de Aldi en de Liedel (zoals ze het uitspreekt) ontdekt, en kocht daar behalve de prima wijn of ingevroren vis ook namaakcola voor mijn neefjes. Die is inmiddels weer ingewisseld voor echte, gewoon van Albert Heijn.

Op moeders bed zag ik laatst boeken liggen van Ronald Giphart en Leon de Winter. Uit de dorpsbibliotheek gehaald. Ik vroeg me hardop af of dit misschien te maken had met het lezen van de Volkskrant. Dat had ik niet moeten zeggen. Dat kun jij dan wel ‘KUT’ vinden zoals Gip zegt, maar ik lees lekker waar ik zin in heb. Het woord kut, dat ik zelf soms gebruik, lekker kort en krachtig, stond altijd op de verboden woordenlijst van mijn ouders. En Ronald Gipharts bijnaam had mijn moeder zich dus ook al in no time eigen gemaakt.

Bij nader inzien bleek ze het toch allemaal maar niks te vinden. Van wie ik echt nóóit meer wat lees, dat is Leon de Winter, verkondigde ze theatraal op een familiebijeenkomst een paar weken later.

Rond Kerst maakten we samen een tripje naar Duitsland. Ik pikte mijn moeder op, in een plastic tas van Zeeman had ze heel schattig broodjes, krentebollen, minimarsjes, appels en een fles Spa rood voor de reis van anderhalf uur. Toen we over de snelweg zoefden zei ze: god ik heb nu toch weer een goeie schrijver ontdekt Heleen, ken jij misschien Tonnie van de Wijngaarden? Die is echt geweldig!! Bijna verloor ik de macht over het stuur. De omslag van een helse streekroman met een jonge, blonde en blauwogige vrouw tegen een dramatisch landschap drong zich aan me op. Tonnie van de Wijngaarden? Mam, wie is dát nou weer? Na wat heen en weer gepraat bleek het om heel iemand anders te gaan. De nacht ervoor kon moeder niet slapen en had het boek Joe Speedboot gelezen. Van Tommie Wieringa. De rest van de reis verliep ontspannen.

 

 Terug naar Spielerei